چرم و محصولات چرمی تا سال 1850 صنایع دستی مهمی بودند و 15.7 درصد از کل کارگران در تولید را به کار می‌گرفتند و تعداد کفاش‌ها از کارگران دیگر صنایع بیشتر بود.
تکنیک های صنایع دستی اروپایی که توسط مستعمره نشینان پذیرفته شده بود با تغییرات جزئی در سراسر اواسط قرن نوزدهم ادامه یافت.
در چرم سازی، پوست را در آهک و آب خیس می کردند و موهای شل شده را می تراشیدند. پس از این تمیز کردن، پوست ها در خمره های بزرگ با اثر شیمیایی پوست تانن دار درختان شوکران، سماق یا بلوط دباغی می شدند.
چرم گاوی طبیعی قهوه ای که فروش بسیار خوبی را در بازار به خود اختصاص داده است.
تکمیل انعطاف پذیری چرم را بهبود بخشید و چرم را قادر ساخت تا در محصولات مختلف کار شود.
مهمترین آنها، چکمه‌ها و کفش‌ها، با بریدن تکه‌های چرمی با چاقو، دوختن تکه‌های چرمی، تشکیل رویه در اطراف وسیله‌ای به شکل پا به نام آخرین و دوختن کف‌ها به رویه با خرطوم‌ها و نخ‌های مومی ساخته می‌شد.
در ابتدا، برنزه کردن در مقیاس کوچک و اغلب به صورت پاره وقت انجام می شد. با استفاده از مواد محلی و هدف قرار دادن بازارهای محلی، به طور گسترده پراکنده شد.
مهمترین تغییرات این صنعت تا سال 1850 سازمانی بود.
بازارهای نوظهور چرم منطقه ای منجر به رشد دباغی های بزرگتر، جدا شدن بازرگانان از دباغ ها، و تمرکز دباغی در شهرها، جایی که پوست در دسترس بود، و در کوه های Catskill در نیویورک، جایی که درختان شوکران فراوان بود، شد.
کفاشان عمده فروشی قرن نوزدهمی کفش های آماده را در بازارهای منطقه ای و به طور فزاینده ملی می فروختند.
آنها برای تهیه کفش، «سیستم بیرون گذاشتن» را سازماندهی کردند که در آن تکه‌های بالایی در مغازه‌های مرکزی بریده می‌شد، به زنانی که آنها را می‌دوختند و سپس دوباره برای مردانی که کف کفش را می‌کشیدند، می‌گذاشتند.
این سیستم در ماساچوست متمرکز بود که در سال 1850 تقریباً نیمی از کارگران کفاش را در مؤسساتی با میانگین سی و هفت کارگر استخدام می کرد.
محصولات جدید از جمله چرم های مراکشی و اختراعی، تسمه های چرمی که برای انتقال نیرو در کارخانه ها استفاده می شود، و کفش های گیره دار که با استفاده از گیره های چوبی برای چسباندن کفی ها به رویه ساخته شده اند، به وجود آمدند.
به جز سیستم فروشگاه مرکزی کفاشی، این تغییرات اندکی بر اندازه مؤسسات تأثیر گذاشت که در سال 1850 به طور متوسط 3.8 کارگر در چرم سازی مشغول به کار بودند. 4.5 در سراجی، تسمه و سایر محصولات؛ و 5.4 در تولید کفش در خارج از ماساچوست.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.