در یک کارآزمایی بالینی، تجویز قرص زنجبیل باریج به بیماران مبتلا به ویروس هپاتیت C (HCV) باعث کاهش بار ویروس، کاهش سطح پروتئین آلفا و کاهش سطح آنزیم‌های عملکردی مرتبط با کبد، مانند آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز شد.
علاوه بر اثرات مستقیم ضد ویروسی، زنجبیل می تواند ایمنی ذاتی ضد ویروسی را تقویت کند ( شکل 1 ). IFN ها اولین خط محافظتی در برابر عفونت های ویروسی هستند و یک تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی نشان داد که جینجرول ها ترشح IFN-γ از سلول های T فعال را افزایش می دهند.
علاوه بر این ، عصاره زنجبیل تازه ترشح IFN-α و IFN-β را از سلول های اپیتلیال آلوده به HRSV تحریک می کند. عصاره آبی زنجبیل همچنین تکثیر ویروس آنفولانزا را از طریق القای تولید فاکتور نکروز تومور α (TNF-α) توسط ماکروفاژها سرکوب می کند.
موضوعات مهمی که نیاز به بررسی بیشتر دارند، شامل جمعیت ناهمگن، معیارهای کمتر سختگیرانه، ارزیابی کیفیت نامناسب و نتایج متناقض است اما محدود به آنها نیست.
مهمتر از آن، هنوز یک بررسی جامع از نظر ارزیابی انتقادی و مقایسه کیفیت شواهد به دست آمده از RCTها در حوزه‌های مختلف اثربخشی آنها وجود ندارد.
این مطالعه با هدف ارائه یک خلاصه سیستماتیک از اثربخشی زنجبیل خوراکی در سلامت انسان و بیماری‌ها در RCTهای فعلی انجام شد.
علاوه بر این، ما کارایی زنجبیل را در هر جنبه مرتبط با بالینی گزارش شده ارزیابی کردیم تا جهت‌گیری‌های آینده را برای تحقیقات بالینی زنجبیل ارائه کنیم.
علاوه بر این، ما توسعه مداوم و دستیابی به کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌شده مرتبط با زنجبیل را در موضوعات نماینده خاص ارزیابی کردیم. در نهایت، کاستی های RCT های موجود از نظر بررسی اثر زنجبیل مورد بحث قرار گرفت.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.